فرزندم را دوست دارم و وقتی میبینم کار اشتباهی انجام میدهد یا حتی گاهی که بدون توجه کاری رو با سستی انجام میدهد ناراحت می شوم و چون انتظار ندارم که فرزند من اینگونه باشد مدام به او در مورد کارهاش تذکر میدهم اما او به تذکراتم توجهی نمی کند و طوری رفتار می کند که ناراحتی و حرص خوردن من برای او مهم نیست!
مادر و پدر عزیز!
اول باید بگویم که به فرزند خود برچسب نزنید او شما را دوست دارد و فرزند شما است اما قبل از قضاوت کردن او به سن او هم فکر کنید او کودک است و ذهن ساده ای دارد.
در ادامه یادتان نرود که در هر حوزه ای زیاد امر و نهی کردن خوب نیست. در ارتباط با فرزندان هم این کار جواب نمی دهد و باعث می شود در طولانی مدت فرزند ما از انجام یک سری کارها زده شود.
ما به شما پیشنهاد می دهیم که:
به مدت یک ماه امر و نهی کردن را کنار بگذارید.
به غریزه کودک اعتماد کنید و اجازه دهید خودش به طور فطری به سمت کارهای مناسب سنش گرایش پیدا کند.
خودتان را جای کودک بگذارید و ببینید با آن حجم از امر و نهی چه احساسی دارید؟
فراموش نکنید که
در هفت سال اول به هیچ عنوان کودک را امر و نهی نکنید چون نتیجه عکس را می بینید به جای آن درباره مسائل مختلف دو یا سه راه انتخاب برای کودک قرار دهید و از او بخواهید که انتخاب کند. اینگونه به عزت نفس او نیز کمک کرده اید.