2. مروری بر کتاب «ای کاش بینی من هم سبز بود» و درس‌های بنیادی آن

این کتاب کوتاه و عمیق، به زبان ساده و با استفاده از شخصیت‌های دوست‌داشتنی، مفاهیمی را آموزش می‌دهد که می‌تواند راهنمای ما در تربیت فرزندانی با عزت نفس قوی باشد.

در بخش معرفی کتاب سایت چمرانی  ها با کتاب های جذاب و کاربردی بیشتری آشنا شوید.

2.1. پیامدهای قضاوت و مقایسه در داستان پونچینلو

داستان در مورد موجودات چوبی به نام «‌ویمیک‌ها» است. آن‌ها به یکدیگر برچسب‌هایی می‌زدند: ستاره برای ماهرها و نقطه‌های سیاه برای آن‌ها که اشتباه می‌کردند یا ناکافی بودند. پونچینلو، قهرمان داستان، که با انبوهی از نقاط سیاه پوشیده شده بود و با ناامیدی تلاش می‌کرد تا ستاره‌ای به دست آورد.
پونچینلو نماد کودکانی است که در محیط‌های رقابتی، تحت فشار انتظارات بالا، یا قربانی مقایسه با همسالان خود قرار می‌گیرند. این فشارها می‌توانند برچسب‌های منفی را در ذهن آن‌ها ایجاد کنند: "من به اندازه کافی باهوش نیستم"، "من به اندازه کافی زیبا نیستم"، "من هیچ وقت نمی‌توانم مثل [...] باشم." این برچسب‌ها به مرور زمان عزت نفس کودک را خدشه‌دار می‌کنند.

2.2. نقش "اِلی" به عنوان نمادی از پذیرش بی‌قید و شرط

نقطه عطف داستان، مواجهه پونچینلو با اِلی، خالق ویمیک‌ها است. اِلی به او می‌گوید که برچسب‌ها کاملاً بی‌اهمیت هستند، زیرا آنچه واقعاً مهم است، نگاه خالق به اوست. اِلی پونچینلو را همان‌گونه که هست دوست دارد و ارزش او نیازی به تأیید هیچ برچسبی ندارد.
ما والدین و مربیان، نقش "اِلی" را در زندگی فرزندانمان ایفا می‌کنیم. پیام پذیرش بی‌قید و شرط ما، می‌تواند پادزهری قدرتمند در برابر زخم‌های قضاوت‌های بیرونی باشد. کودک باید این نکته را درونی کند که او به خاطر خودِ وجودی‌اش مورد عشق و احترام است، نه به خاطر نمراتش، موفقیت‌هایش در ورزش، یا محبوبیتش بین دوستان.